بخش بزرگی از آثار سعید احمدزاده از سال ۱۳۷۹ تاکنون به نمایش پرتره‌هایی از زنان معاصر با رویکرد معناگرایانه و روانشناختی اختصاص یافته و بیشتر به عنوان نقاشی فیگوراتیو با گرایش پاپ‌آرت شناخته شده است. این‌بار در مجموعه تازه‌ای با عنوان «طیف» پرداخت به ظواهر بدیهی زیبایی‌شناختی را  رها کرده  و به سوی لایه‌های درونی و کنکاش در جوهره طبیعت انسان رفته است. دراین‌جا فارغ از جنسیت انسان، شکل و نماد اسطوره‌ای و اسرارآمیز جمجمه که مأمن روح، سفیر مرگ و جایگاه  نیروهای حیاتی مقدس یا شوم و گاه نشانه غم‌انگیز چیرگی مرگ بر زندگی تفسیر شده، تمرکز یافته است. احمدزاده در این اثر با استفاده آگاهانه از تکنولوژی تصویربرداری اشعه ایکس، تصویر سه جمجمه را در اجراهای رنگی جذاب و متنوع تکثیر کرده و دو سویه معنایی خیر و شر را مورد تأکید قرار داده است.