محمدحسین عماد در روند خلق اثر هنری تلاش می‌کند معانی ژرف را در قالبی زدوده شده از هر نوع پُرگویی بازمعنا کند و با حذف تمامی زواید چشم‌فریب، حقیقت پنهان در پس اشیاء را ظاهر سازد.

در اثر پیش‌رو، دو هرم مثلثی در کنار یکدیگر جای گرفته‌اند. نوع قرارگیری دو حجم به صورتی است که زاویه قائمه آن‌ها همسو با یکدیگر قرار می‌گیرد و در این «جفت‌ شدن» مثلثی واحد را می‌سازد که به سان کهن‌الگوی نخستین، عظمت هستی را بی‌پیرایه و صریح نمایش می‌دهد. مثلث یا پیرامید، اولین واحد در هندسه‌ مقدس است که به واسطه تکثیر، شکل هرم را بر بنیان مربع می‌سازد. این چنین ساحت آسمانیِ مثلث، در ساحت زمینی مربع متجلی می‌شود. در این اثر نیز چنین تعاملی میان دو مثلث با مقطع مربع وجود دارد.

در عین حال نوع جانمایی دو مثلث به گونه‌ای است که خط باریکی از خلاء میان آن‌ها دیده می‌شود. این فاصله ‌که هم‌چون یک شکاف جداکننده نماین می‌شود، نمادی از استقلال دو شیء‌واره است که در کنار یکدیگر به آرامش رسیده‌اند و فارغ از هر نوع انقطاع، جفتی واحد را شکل داده‌اند؛ گویی از کنار یکدیگر عبور می‌کند ولی برخورد متخاصمانه‌ای را سبب نمی‌شوند. هنرمند بر این مبنا تلاش دارد یکی از مهم‌ترین مباحث امروز جامعه بشری را به زبان هنر ترجمه کند و آن هنر گفتمان است. منظور از جفت، زوج نیست بلکه کُنشی است که در بی‌کنشی شکل می‌پذیرد و فاصله، سکوت و خلاء را به امری مهم و حیاتی بدل می‌سازد. نوک باریک این دو هرم هم‌چون لبه تیز یک چاقو آسیب‌رسان است، اما در مقابل یکدیگر نیست بلکه قرارگیری صحیح و حفظ فاصله سبب می‌شود همجواری، امکان تعاملی سازنده را فراهم آورد. این چنین، حجم‌های تهی در کنار یکدیگر می‌نشینند و تضادها را به گفت‌وگو و صلحی پایدار بدل می‌کنند که سازنده و هستی‌بخش است و در تعامل با مهم‌ترین آموزه‌های حکمت شرقی، انسان را به تعمق در راز هستی و انجام بهترین عمل فرامی‌خواند.