مهدی مقیم‌نژاد، مدرس، پژوهشگر و عکاس معاصر در سال ۱۳۵۵ در شهر بابل متولد شد. این هنرمند، دانش‌آموخته‌ی کارشناسی گرافیک، کارشناسی ارشد عکاسی و دکتری رشته‌ی پژوهش هنر از دانشگاه هنر تهران است.

مقیم‌نژاد که از سال ۱۳۸۰ در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته‌های عکاسی، گرافیک و سینما در مراکزی چون دانشگاه هنر تهران، دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران، دانشگاه سوره و دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد مشغول به تدریس بود از سال ۱۳۸۹ با درجه استادیار به عضویت هیئت علمی دانشکده هنرهای تجسمی دانشگاه هنر تهران درآمد.

از مقیم‌نژاد تاکنون شش عنوان کتاب و بیش از یکصد عنوان مقاله درباره‌ی مباحث نظری هنر و عکاسی به زبان‌های فارسی و انگلیسی به چاپ رسیده است. از مشهورترین کتاب‌های او می‌توان به ترجمه‌ی «نشانه‌شناسی عکاسی»، «هنر در عصر دیجیتال» و تألیفاتی چون «عکاسی و نظریه» و گزیده‌ی مقالات‌اش به نام «در ستایش امر واقعی» اشاره کرد. او همچنین گردآورنده و مترجم کتاب شعر معاصر آمریکا با عنوان «جایی که غروب درنگ می‌کند» و شاعر مجموعه‌ی «باران شغال» است که در سال ۱۳۹۶ نامزد دریافت جایزه ی شعر احمد شاملو شد.

دنیای عکاسی مقیم‌نژاد را می‌توان گفت‌وگویی با تاریخ و فرهنگ ایران توصیف کرد. او با یک روش فتومونتاژ هایپررئالیستی و بسیار شخصی که نام «واقع‌نمایی‌ها» را بر آن گذاشت از سال ۱۳۸۰ تاکنون تلاش کرده تا در مجموعه‌های متعدد نگاهی پرسش‌گرانه و مفهومی به سویه‌های گوناگون تاریخ ایران داشته باشد. عکس‌های مقیم‌نژاد معمولاً تلفیقی از چشم‌اندازهای طبیعی و به خصوص بیابانی، ویرانه‌ها و عناصر و نمادهای فرهنگی ایران است.

نخستین نمایشگاه انفرادی از آثار مهدی مقیم نژاد در گالری برگ در سال 1381 ترتیب یافت. مقیم‌نژاد در طول فعالیت حرفه‌ای‌اش در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در داخل و خارج از ایران شرکت کرده است و چند اثر از او در گنجینه‌ی دائمی موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شوند.