نقاشی‌های صدرارحامی در زمره‌ی هنر نئوسوررئالیستی جای می‌گیرند. آثار صدر ارحامی آشکارا وام‌دار میراث هنرمندانی همچون سالوادور دالی و رنه مگریت است؛ اگرچه در برخی از تابلوهایش می‌کوشد با افزودن عناصر صوری نگارگری، پیوندی میان سنت‌های هنر ایرانی و شیوه‌های نوین نقاشی پدید آورد. همین نکته او را در رده‌ی نقاشان نوسنت‌گرا نیز قرار می‌دهد. این نقاش معاصر در شهر اصفهان متولد شد. سال 1387 برای نخستین‌بار آثارش را در کنار گروهی از هنرمندان در گالری آپادانا به نمایش درآورد. او در همان سال در آرت اکسپو تهران نیز شرکت داشت. نخستین نمایشگاه انفرادی او سال 1388 در خانه‌ی هنرمندان اصفهان برگزار شد. صدر ارحامی مدتی سرپرستی گروه نقاشان مهرفام را برعهده داشته و عضو گروه هنری ایماژ بوده است. سال 1389 فیلم مستندی درباره‌ زندگی و آثار این هنرمند ساخته شد. سال 1393 آثار او در نمایشگاهی گروهی با عنوان «نوسنت‌گرایی» در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران نیز به نمایش درآمد. 
چنان که گفتیم صدر ارحامی را می‌توان نقاشی سوررئالیست قلمداد کرد. اما این دسته‌بندی چندان دقیق نیست. اگرچه آثار او به لحاظ صوری و از حیث تعلیق منطق‌های فضایی واقعی و رؤیاوارگی شباهت‌های غیرقابل‌انکاری با آثار هنرمندان شاخص این سبک دارند، اما با هسته‌های فکری که در مانیفست هنر سوررئالیستی مطرح می‌شود پیوندی ندارند. صدرارحامی در نقاشی‌های خود بیش از آن‌که در پی گشودن دریچه‌ای به‌سوی ناخودآگاه فردی باشد، در پی بیان مسائل اجتماعی و سیاسی بیرونی است. ارجاعات او به دوران قاجار و مظاهر تصویری آن (به‌عنوان مجاز جزئی از کلیت مصائب اجتماعی و فرهنگی تاریخ ایران) راهی برای اظهار نظر او درمورد مسائل روز است. برای نمونه درباره‌ی برخی از آثارش که به مسئله‌ی زنان اشاره دارند می‌گوید: «زنان در تابلوهای من اسیر همان زندان دوران قاجار هستند.» گذشته از موضوعات، نقاشی‌های او از نظر کردوکارهای نقاشانه (همچون شیوه‌های رنگ‌گذاری، بازنمایی، حجم‌پردازی، توهم عمق میدان)، ماهیتی پیشامدرنیستی دارند. هسته‌ی این نوع نقاشی مبتنی بر پرداخت‌ها و فنون بازنمایی واقع‌گرایانه‌ی کلاسیک است. ارجاعات او به نقاشی ایرانی نیز از اشارات صوری فراتر نمی‌رود و تقابل سنت و مدرنیته صرفاً در ساحت موضوع تابلوها رخ می‌دهد. 
اولین حضور آثار صدر ارحامی در حراج‌ها در خرداد 1389 (ژوئن 2010) در سومین دوره‌ی حراج تهران رقم خورده است. آثار او تا سال 2021، مجموعاً 5 مرتبه در حراج‌های داخلی و بین‌المللی حضور یافته و 100 درصد آثارش به فروش رسیده است. گران‌ترین اثر این هنرمند در حراجی‌ها تا سال 2021 در تاریخ 27 اسفند 1393 در خانه‌حراج کریستیز (هنر معاصر و مدرن ترک، ایرانی و عرب) به قیمت 37500 دلار چکش خورده است.