بهزاد شیشه‌گران، نقاش، طراح، طراح گرافیک، معلم و مروج اجتماعی هنر در سال 1331 در تهران و در خانواده‌ای مهاجر متولد شد. شیشه‌گران پدری صنعت‌گر داشت و در سایه‌ی وی با بسیاری از دقایق و ظرایفِ فنی و صنعتی آشنا شد، گرچه با ورود کورش شیشه‌گران، برادر بزرگ‌ترش، به هنرستان بود که دنیای هنر را با وسعتی بیشتر شناخت.

بهزاد شیشه‌گران، در هنرستـان هنرهای زیبای تهران، تحت تعلیمِ هنرمندانی چون محمدابراهیم جعفری، علی قهاری و محمود فرشچیان، آموزش دید و بعد از اخذ دیپلم و پایان یافتن دوران سربازی، دو سالی را در انجمن سینمای جوانان به تحصیلِ کارگردانی سینما پرداخت. شیشه‌گران در بحبوحه‌ی انقلاب، یعنی در سال 1357 وارد دانشکده هنرهای تزئینی (دانشگاه هنر فعلی) و رشته‌ی طراحی گرافیک شد و ساخت پوسترهای سیاسی که از پیش‌تر در کار هنری‌اش نمود یافته بود را با شور و شوقی بیشتر و با خلق چهل پوستر تا سال 1360 ادامه داد. قرار گرفتن در حوادث انقلاب، سپس ماجرای انقلاب فرهنگی و دو سال تعطیلی دانشگاه‌ها و تعلیق یکساله‌‌اش از دانشگاه، روی هم رفته باعث طولانی شدن دوره‌ی تحصیل دانشگاهی او تا سال 1366 می‌شود.

بعد از جنگ ایران و عراق و از سرگیری فعالیت گالری‌ها، شیشه‌گران نخستین نمایشگاه انفرادی خود را با موضوع پرتره‌هایی از غلامرضا تختی در سال 1368 برگزار می‌کند. نمایشگاهی که در «نشر نقره» به مدیریت محمدرضا اصلانیِ فیلمساز و همسرِ پژوهشگرش سودابه فضائلی برپا می‌شود. نمایشگاه بعدی شیشه‌گران در سال 1369 با موضوع خواندن و نوشتن در گالری سیحون برگزار می‌گردد؛ او در همین سال نمایشگاهی نیز در تالار وحدت و در واکنش به زلزله‌ی رودبار برگزار می‌کند.

در بازگشت به تجارب شیشه‌گران، می‌توان تأثیرِ تحصیل در رشته‌ی گرافیک را در سراسر زندگی حرفه‌ای او دید. طراحی و نقاشی بیش از 700 پرتره از شخصیت‌های فرهنگی، هنری و سیاسی ایران و جهان، و نیز طراحی ده‌ها پوستر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی که بسیاری از آن‌ها در اصل سفارش‌دهنده‌‌ای جز خود هنرمند نداشته، از جمله شواهدی است که بر این ادعا مهر تایید می‌زند.

فعالیت هنری شیشه‌گران اما، به همین حدود ختم نمی‌شود و دنباله‌ی تلاش‌های بی‌وقفه‌ی وی را باید در عرصه‌ی نقاشی پی گرفت که همواره از انتزاع به واقع‌گرایی و بالعکس نوسان داشته است.

برپایی 32 نمایشگاه انفرادی و حضور در چندین نمایشگاه گروهی داخلی، فعالیت‌های تعلیمی، تألیفی و اجرایی، تدریس طراحی، نقاشی و گرافیک از سال 1354، تألیف جلد اول و دوم کتاب «یکصد پرتره از سیمای جهان‌پهلوان تختی» به ترتیب در سال‌های 1377 و 1393، عضویت در هیئت مدیره انجمن نقاشان ایران از سال 1387 تا 1390، و چاپ آثار در نشریات پرمخاطبِ داخلی و خارجی برخی از فعالیت‌های این هنرمند به شمار می‌آیند.

شیشه‌گران در سال 1370 در اولین دوسالانه‌ی نقاشان ایران برنده شده و آثارش برای نخستین‌بار در حراج سال 1393 تهران عرضه گشته‌اند.