آثار جعفر روحبخش را باید با فضای رمزآمیز و شاعرانی دریافت که روح هنر ایرانی در آن حرف اول را میزند. او از آن دسته  مدرنیستهای ایرانی است که با شوقی سرشار از انتزاع، جهان زیسته خود را به تصویر میکشد. اثر پیش‌رو، همچون بسیاری از  آثار روحبخش، به روایتی تصویری از تاریخ و فرهنگ ایران بدل گشته است. نقاشی پیش‌رو از آثار شاخص جعفر روحبخش است که در ترکیبی نیمه انتزاعی و با بهره گیری از امکانات نقشمایه های سنتی به ویژه پرنده توانسته به بیان عمق احساسات هنرمندانه خود بپردازد. روحبخش که عمری دلبسته هنر شرق و نقشمایخ های ایرانی بود، در این نقاشی از رنگها و نقوشی بهره گرفته که یادآور نقش و  نگار قالیها و گل ومرغ های قدیمی و سنتی است. گستره بوم با طیف رنگهای گرم، نشان از شناخت دقیق هنرمند از هنرهای سنتی ایران  و همچنین هنر انتزاعی غربی دارد. مهمترین دستاورد هنری روحبخش، ناب گرایی در فرم و رسیدن به  زبان شخصی در هنر انتزاعی و ساخت فضاهایی پرابهام و رمزآلود است. خطهای پرجنب و جوش، با انبوهی از انرژی، هرلحظه از شکلی به شکلی در می‌آیند و وجهی از بودن در کنار نبودن را شکل میدهند. این اثر، نمونه تمام عیاری است از آثار شاخص روحبخش است. او  گستره ای منظم، زیبا و انتزاعی را برای چشمان مخاطب گسترده تا لختی  بر آن آرام گیرد و آرامشی را در جهان پرآشوب امروز تجربه کند.